Станіслаў Гозій

Станіслаў Гозій
кардынал з 26 лютага 1561
камерленга Калегіі кардыналаў[d] 1571 — 1572
Папярэднік	Антуан Перэна дэ Гранвела
Пераемнік	Francisco Pacheco de Toledo[d]
біскуп вармінскі[d] з 2 сакавіка 1551
Дыяцэзія	Вармінская дыяцэзія[d]
Папярэднік	Тыдэман Гізэ[d]
Пераемнік	Марцін Кромер
біскуп хэлмскі[d] з 12 ліпеня 1549
Дыяцэзія	Хэлмская дыяцэзія[d]
Папярэднік	Тыдэман Гізэ[d]
Пераемнік	Jan Lubodzieski[d]
Апостальскі Нунцый ў Імператара[d] 17 сакавіка 1560 — 22 сакавіка 1561
Папярэднік	Дзакарыя Дэльфіна[d]
Адукацыя	Балонскі ўніверсітэт Падуанскі ўніверсітэт Ягелонскі ўніверсітэт
Дзейнасць	пісьменнік, каталіцкі святар, паэт, дыпламат, каталіцкі біскуп
Нараджэнне	5 мая 1504 Кракаў, Польскае Каралеўства
Смерць	5 жніўня 1579 (75 гадоў) Капраніка-Прэнесціна, правінцыя Рым, Лацыа, Італія або Капраніка, правінцыя Вітэрба, Лацыа, Італія
Пахаванне	Санта-Марыя-ін-Трастэверэ[d]
Бацька	Ульрых Гозій
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Станіслаў Гозій (лац.: Stanislaus Hosius, польск.: Stanisław Hozjusz; 5 мая 1504, Кракаў — 5 жніўня 1579, Капраніка каля Рым) — тэолаг, дзеяч каталіцкай царквы, кардынал (1561), мецэнат і аўтар шматлікіх тэалагічных твораў.

Біяграфія

Сын кракаўскага мешчаніна Ульрыха Гозія. Дзяцінства правёў у Вільні. У 1519—1524 гадах вучыўся ўЯгелонскім універсітэце. Служыў настаўнікам пры кракаўскім біскупе. Цікавіўся гуманістычным рухам і падтрымліваў кантакты з Эразмам Ратэрдамскім. У 1529—1534 гадах вучыўся ў Балонні. З 1538 годзе быў каралеўскім сакратаром польскага і адначасова прызначаны вармійскім канонікам, з 1540 — адначасова кракаўскім, з 1542 — сандамірскім. У 1549—1550 і 1569 гадах выконваў дыпламатычныя даручэнні караля Жыгімонта Аўгуста. З 1549 года біскуп хэлмскі, з 1551 — вармійскі.

Актыўны дзеяч контррэфармацыі. З 1558 года служыў у Рыме, у 1560—1561 гадах папскі нунцый ў Вене. У 1561—1563 гадах удзельнічаў у Трыдэнцкім саборы, кіраваў ім у 1563 годзе.

У 1564 годзе вярнуўся ў Польшчу. Пад уплывам Гозія кароль Жыгімонт Аўгуст, у выкананне рашэнняў Трыдэнцкага сабора, узмацніў барацьбу з Рэфармацыяй. У 1564 годзе запрасіць езуітаў у Польшчу і ў Браўнсбергу (цяпер Бранева) заснаваў першую езуіцкую калегію (Collegium Hosianum). З 1569 года зноў служыў у Рыме.

Творы

Багаслоўскія творы і палемічныя лісты выданы ў зборніку „Opera omnia“ (1548). Найважнейшы твор — „Confessio fidei catholicae christiana“ (1557; 39 выданняў).

Літаратура

• Visuotinė lietuvių enciklopedija. — Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2005. — Т. VII: Gorkai—Imermanas. — С. 662. — 799 с. — ISBN 5-420-01561-7. (літ.).
• Venclova, Tomas. Vilniaus vardai. — Vilnius: R. Paknio leidykla, 2006. — С. 39. — 536 с. — ISBN 9986-830-96-6. (літ.)
• Жукович П. Н. Гозий, Станислав // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.